bukowski ile ilk tanıştığım roman. lisede okumuştum, o zamanlar okuduklarıma göre alışılanın dışında oluşuyla alıcılarımla oynayabildiğini çok iyi anımsıyorum.

bukowski'nin kendine ait olanı çoğunlukla da kötü tarafını öylesine samimi ve açıklıkta döküşüne şaşırmıştım. insan ta derinlerine sirayet eden, görmezden geldiği ya da bastırdığı fenalıkları bulup bu kadar yalın bir gerçekçilikle ortaya koyabilir mi? "hayatı o kadar da ciddiye almamalısın ahbap, yaşamana bak işte" tavırlarıyla kendisi ile barışık bir o kadar da kendisine düşman bir adamın hikayesi.

sonrasında çok daha güzel benzer nitelikte romanlar yazılmış olabilir ama bukowski'nin bu romanının yeri hep ayrı kalacak benim için. bukowski okumak isteyenler için iyi bir başlangıç kitabı olacağını düşünüyorum.

!---- spoiler ----!

"park et, ben belayım."

!---- spoiler ----!